W moje sny wplątana

Zofia Szydzik

(Andrew Wyeth)

wpełza niczym płaz bezszelestnie

w poszarpanym łachu na wietrze.

wciska się między senne nici wątków

penetrując moją podświadomość.

stara, siwa wariatka o zatartych rysach

twarzy, szepcze wciąż o złotym wieku 

bez skazy. podnoszę głowę, wzrokiem 

trafiam w ciemność i snu przeźrocza

przesuwam w zdumieniu. potem płacę

bezsennością za wyparcie, by zeszła mi

z drogi. nie znam jej i nie wiem gdzie 

mieszka, co ona wie o mnie, o mojej 

cielesnej tęsknocie, którą w pamięci

jeszcze skrzętnie pieszczę, w porannej

ciszy stojąc przed lustrem! w otoczeniu 

przenikliwego chłodu na skutek odbicia

mówię do niej – witaj, 

stara, siwa wariatko!