Marność

Anna Kamieńska

Spojrzenie moich oczu odwróć od marności

Psalm 119

Ale daj mi też odrobinę marności

niebo spękane w gałązki

głos ptaka

dotknięcie ręki

ale nie pozbawiaj mnie szczypty marności

wiersza muzyki uśmiechu

Spróbuj spojrzeć choć raz przez okulary babuni

w których cerowała brązowe pończochy w prążki

i kołysała po nocach prawnuka okrytego krostami

Marność to czasem wiele dla marności

święto dzieciństwa

obiad ważny od zupy do kompotu

i żeby udało się ciasto

i żeby zaprasowana była starannie

zmarszczka na sukni

Marność nad marnościami

wszystko

do czego lgnie serce

że zdaje się pękać

smak domowego popołudnia

synowa krząta się po kuchni

chłopczyk na kolanach ojca

Dwa palce na powiekach

 i tak ukoją oczy

odwrócą wzrok od marności

aby widział odtąd tylko rzeczy wielkie

których ja nie umiem

Więc daj marność odchodzącej chwili

zawsze czułą jak sama mądrość.