Piękna

Aleksander Puszkin

Władysław Czachórski

Wszystko harmonią w niej zadziwia,

Od namiętności ziemskich czyste.

Rzekłbyś: wstydliwie odpoczywa

W urodzie swojej uroczystej.

Powiernic sobie nie dobiera,

Gdzie rzuci promieniami źrenic,

Piękności naszych blady wieniec

W jarzącym blasku jej zamiera.

Dokąd byś śpieszył z niepokojem,

Choćby na schadzkę umówioną,

Jaką byś żywił w sercu swojem

Zadumę na dnie utajoną –

Jeżeli ją zobaczysz, przy niej

Z drżeniem zatrzymasz się bezwolnym

W uszanowaniu bogobojnym

W obliczu piękna jej świątyni.

tłum. Mieczysław Jastrun