Spacer wskrzeszonego

Wisława Szymborska

Władysław Ślewiński

Pan profesor już umarł trzy razy.

Po pierwszej śmierci kazano mu poruszać głową.

Po drugiej śmierci kazano mu siadać.

Po trzeciej - postawiona go nawet na nogi,

podparto grubą zdrową nianią:

Pójdziemy sobie teraz na mały spacerek.

Głęboko uszkodzony po wypadku mózg

i proszę, aż dziw bierze, ile pokonał trudności:

Lewa prawa, jasno ciemno, drzewo trawa, boli jeść.

Dwa plus dwa, profesorze?

Dwa - mówi profesor.

Jest to odpowiedź lepsza od poprzednich.

Boli, trawa, siedzieć, ławka.

A na końcu alei znowu ta stara jak świat,

niejowialna, nierumiana,

trzy razy stąd przepędzana,

podobno niania prawdziwa.

Pan profesor chce do niej

Znów się wyrywa.