Anna Kamieńska

 Bocianowska Elżbieta, Cisza

 Umrę cała

 Nie szukam siebie w wierszu

ukrywam się głębiej

Nie chodzę w metaforze

jak w kapeluszu z piórami

Proszę do stołu przyjaciół

i wierniejszych jeszcze nieprzyjaciół

Umrę cała ale z jednego słowa po mnie

wyrośnie drzewo ciszy

I ponad zgiełkiem świata

wysunie zdziwioną gałąź

Dziękuję

 Dziękuję niebu że nauczono mnie wiązać snopki

łuskać groch obierać ziemniaki

dziękuję ziemi że dano mi prać pieluchy

przewijać dzieci czytać po łacinie

i pisać wiersze

wszystko jak Bóg przykazał w swoim czasie

Wieczór

Czasem jest pełno ludzi po to

aby głębsza była samotność

tak bardzo jestem sama

że nawet mnie ze mną nie ma

Samotność

Samotność dzieciństwa

- ponieważ nie umie szukać przyjaźni.

Samotność młodości,

bo szuka przyjaźni daremnie i bezskutecznie.

Samotność dojrzałości,

bo jest wiekiem klęski i wiekiem świadomości.

Samotność starości,

ponieważ wszystko jest poza nią.

Samotność umarłych.

***

Uśmiech - zwiastun porozumienia.

Uśmiech - czułość.

Uśmiech- nieśmiałość uczuć.

Uśmiech - lęk słowa

***

Wspinać się tak mozolnie na tę górę,

żeby dowiedzieć się, że ta góra nazywa się starość

Oczekiwać wspaniałego widoku ze szczytu,

a ten widok - to śmierć.

 Lęk młodości przed starością to lęk przed szczytem