Strojenie instrumentów

František Halas

Hubert Eyck i Jan van Eyck

Małą nocną muzyką słów przechwyconych z raju

tak bym chciał ukołysać usypiające dzieci

potem sobie odetchnąć nowe siły zbierając

bo się przecież w daleką krainę poleci

W tę błękitną krainę gdzie zima nie doskwiera

i gdzie ludzie nie wiedzą co to znaczy być głodnym

O mój Boże kochany tak bym chciał móc już teraz

na górze z marcepanu siąść do rozmów pogodnych

Mała nocna muzyka chyba mi się nie uda

szeptem więc ukołyszę usypiające dzieci

Moje drogie maleństwa kto podrywa się z trudem

ten uwierzcie najprędzej i najdalej zaleci

A oto jest wasz tato a oto wasza mama

a oto są biedacy i chociaż niemal każdy

ma już podcięte skrzydła to i tak ziemia cała

rwie się ażeby z nami ulecieć aż pod gwiazdy

 przełożył z czeskiego Adam Włodek (ze zbioru „ „Ladění”, 1942)

František Halas (1901-1949)

– czeski poeta i tłumacz. Urodził się w Brnie w rodzinie robotniczej. Wcześnie został osierocony przez matkę, która zmarła na gruźlicę. Po ukończeniu siedmioletniej szkoły podstawowej, jako piętnastoletni chłopak zatrudnił się jako praktykant w księgarni. Pracę zarobkową łączył z samokształceniem. Od 1919 roku zaangażowany był w polityczną działalność robotników, pisał artykuły do pism lewicowych: „Rovnost”, „Sršatec” i „Fronda” i „Pásmo”. Angażował się w pomoc dla Hiszpańskich robotników w czasie wojny domowej w 1936 roku. W czasie II wojny światowej działał w lewicowym podziemiu, a po wojnie pracował w Ministerstwie Informacji i był posłem na sejm. Pod koniec życia jego twórczość była krytykowana przez socrealistów i marksistów. Poeta zmarł w 1949 roku, w wieku 48 lat, w wyniku długotrwałej choroby serca. Po 1956 roku został rehabilitowany. Dzisiaj uważany jest za jednego z najwybitniejszych poetów czeskich XX wieku. 
František Halas pozostawił po sobie zbiory poezji: „Sepie” (Sepia, 1927), „Kohout plaší smrt” (Kogut płoszy śmierć, 1930), „Tvář” (Twarz, 1931), „Ženy” (Kobiety, 1935), „Dokořán” (Na oścież, 1936) „Torzo naděje” (Kadłub nadziei, 1938), „Naše paní Božena Němcová” (Nasz pani Bożena”, 1940), „Ladění” (Strojenie instrumentów, 1942), „Já se tam vrátím” (Ja tam powrócę, 1947), „V řadě” (W szeregu, 1948). Pośmiertnie wydano wybór jego wierszy
„A co?” (I co?, 1957). Oprócz własnej twórczości, tłumaczył poezję z języka polskiego, rosyjskiego, serbochorwackiego i węgierskiego. 
W Polsce wydano tomy jego poezji: „Oczekiwanie” (wybór Andrzej Piotrowski, 1959 ), „Wybór poezji” ( wybór i wstęp Marian Grześczak, 1974), „Wybór poezji” ( wstęp i opracowanie Jacek Baluch, 1975), „I co? Wybór poezji” ( wybór, przekład i posłowie Adam Włodek, 1978), „Imagena” (wybór, wstęp i opracowanie Józef Waczków, 1982 ). Poezje Halasa tłumaczyli na polski m. in. Józef Czechowicz, Leszek Engelking, Marian Grześczak, Kazimierz Andrzej Jaworski, Anna Kamieńska, Andrzej Piotrowski, Arnold Słucki, Józef Waczków, Adam Włodek.

źródło:http://www.goldenline.pl/forum