Prośby do serca

Krzysztof Cezary Buszman

Weronika Dąbarowska

Biję sercem jak dzwonem na trwogę
Że nie mogę bez Ciebie tak dłużej
Sensu znaleźć między prawdą a Bogiem
Co mi zsyła pokutne podróże.

Przestań serce już w piersi kołatać
Jakbyś chciało czarę wychylić błękutu
Do dna nadziei za pomyślność wszechświata
Co mi pozwala dorastać wciąż do świtu.

Tej miłości
Serce - sercem
Nie ugaszę
Serce - moje
Serce - Twoje
Serce nasze.

Przestań serce już w piersi trzepotać
O wzlotach zapomnij, bo gniazdo uwijesz
We mnie, który jestem jak ta klatka złota
O którą miłość - złamanym sercem bije.