Darmowe obiady

Krzysztof Cezary Buszman

Za przesądzoną już sprawę

Za boży odpust od biedy

Przyjdzie zapłacić niebawem

Ale nie pytaj mnie kiedy.

 Za naszą wiarę niewierną

Bo cóż już chyba nie nasza

Zapłacić przyjdzie z niesmakiem

Srebrnikami Judasza.

 Bo nie ma darmowych obiadów

Podawanych do stołu usłużnie

Za każdy obiad się płaci

I raczej prędzej niż później.

 Za to, że biło się brawo

Tym co nie godzi się klaskać

Grosz przyjdzie złożyć na tacy

Gdy życie szepnie co łaska.

 Za to, że cień się swój brało

Za miarę własnej wielkości

Przyjdzie zapłacić nam wkrótce

Choćby i cenę miłości.

 W dobrym więc byłoby tonie

Na koniec za życie prawdziwe

Zostawić wszystkiemu wszędzie

Suty po sobie napiwek.