PRZEMYŚLENIA NIEDOSZŁEGO PEGAZA

Krzysztof Cezary Buszman

Wiary w człowieka nie osłodzi

 Prawda wyrwana z życia tomów

 Że jeśli ktoś mi nie zaszkodził

 To chyba już tym samym pomógł.

I że z wartości tych wewnętrznych

 Jutro jedynie się ostanie

 To co jak pies z talerza zliżę

 Na podwieczorek ze śniadaniem.

Bo moja wiara wciąż za mała

 Bo już przegrała to i owo

 Więc kiedy się ją dostrzec staram

 Stać muszę z opuszczoną głową.

I choćbym nawet był Pegazem

 (Jakże prawdziwa to ironia)

 Znajdą się wiem! - za każdym razem

 Życzliwi, co mnie zrobią w konia.