Mówił do duszy

ks. Jan Twardowski

- Niebo jest niepoprawnie czarne

nad powietrzem udającym błękit

gwiazdy z wierzchu najostrzejsze dmuchają na rozpacz

a jeszcze tyle milczenia głębokiego jak bazalt

ponad zbyt pewnymi odpowiedziami na pytania -

- mówił do duszy

skubanej jak ptasi rdest

nieruchomej jak żółty nocny kwiat zapylony przez ćmę -

wahającej się jak ktoś co chciał wejść do kościoła

ale chodził w kapeluszu po klamce

to co ciasne - przestrasza

to co wąskie - kaleczy

to co małe - poderżnie

to co wielkie - osłoni

to co wielkie - zrozumie

to co wielkie - rozgrzeszy

z tomu "Znaki ufności"