Dzień i noc

Adam Asnyk

Charles Courtney Curran

Dzień ma swój uśmiech ponętny,

 Błyszczącą weselem postać

 I ogień życia namiętny;

 Więc chciałem przy nim pozostać...

 Ale z kolei na straży,

 Stoi noc pełna zazdrości,

 Zdejmuje wesołość z twarzy

 I uśmiech ginie w ciemności...

Noc ma swój smutek niebieski,

 Tęsknotę pragnień serdeczną,

 Rozsiewa po kwiatach łezki,

 Więc chciałem zrobić ją wieczną.

 Lecz znowu jasność paląca

 Buszy gmach nocnych bławatów,

 Urocze widma roztrąca,

 I rosę wypija z kwiatów.

Ty masz dnia jasne oblicze,

 Wdzięk nocy, co duszę pieści.

 Twoje spojrzenie dziewicze

 Łzy razem i uśmiech mieści.

 Chcąc zgodzić pragnienia sprzeczne,

 Na żadną nie trafić zmianę,

 Przy tobie na czasy wieczne,

 Przy tobie, luba, zostanę!