Niech pachną słowa

1.11.2013

Niech Ci ziemia lekką będzie

Grażyna Chrostowska

* * *

Niech Ci ziemia lekką będzie,

Bo twarda jest jak kamień, bo gorzka jest jak sól.

Niechaj snem wiecznym śpią Twoje złożone ręce,

Bo wieczność już NIE BOLI, bo wiecznym nie jest ból.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Niektórzy lubią poezję

Niektórzy -
czyli nie wszyscy.
Nawet nie większość wszystkich ale mniejszość.
Nie licząc szkół, gdzie się musi
i samych poetów,
będzie tych osób chyba dwie na tysiąc.
Lubią -
ale lubi się także rosół z makaronem
lubi się komplementy i kolor niebieski
lubi się stary szalik,
lubi się stawiać na swoim,
lubi się głaskać psa.
Poezję -
Tylko co to takiego poezja.
Niejedna chwiejna odpowiedź
na to pytanie już padła.
A ja nie wiem i nie wiem i trzymam się tego
Jak zbawiennej poręczy.

Wisława Szymborska

"Poezja - wzruszenie i powiew, który w trzech kropkach mieszka za przecinkiem”

"Bo więcej waży jedna dobra strofa, niż ciężar wielu pracowitych stronic”
Czesław Miłosz

***
„Poezja jest drugą twarzą duszy.”
Odisseas Elitis

***
"Poezja zachowuje od zniszczenia tchnienie boskości w człowieku"
Percy_Bysshe_Shelley

***
„Bogactwem człowieka są: uśmiech, przyjazny gest, pogodne słowo”

„Słowo jest czymś więcej niż tym, co mówisz i tym, co piszesz. Słowo jest tym, czym jesteś”
Phil Bosmans

Opis wiersza

Wiersz
musi być tajemnicą
dla piszącego jest to wchodzenie w ciemność
w której On dopiero zapali słońce
księżyc i gwiazdy
zasieje trawy będą na początku
ze światła Drzewa będą od czerni zwęglone
dopiero dzień wiersz
da im kolor A zapach
będzie zależał od wiatru
który przyniesie przestrzeń
a smak
dadzą słowa Ich miąższ
boski i grzeszny
dojrzewający w świetle cieniu i cieple
ziemskich Grzesznych kobiet
i mężczyzn

a później
trzeba wiedzieć
kiedy należy odejść z wiersza (…)

Roman Śliwonik

"Świat jest tak wielki i bogaty, a życie tak pełne różnorodności, że nigdy nie zabraknie okazji do wierszy”

Johann Wolfgang Goethe

***

„Poezja bierze początek ze wzruszenia rozpamiętywanego w spokoju”

William Wordsworth

***

Gdy wiem, że wiersz powstanie w klamrę nawiasu zamykam świat (…)

Julian Tuwim

***

"Jeśli zaprosicie poetę do domu
Otwórzcie się na oścież. Przywitajcie chlebem.
Nie ukrywajcie duszy, wina ani żony
Nie zabierze czego nie macie. Przyszedł podarować siebie (…)"

Roman Śliwonik

***

”Żeby napisać wiersz trzeba czasem wejść
wysoko na drabinę opartą o słońce…”

Małgorzata Hillar

***

Jeszcze jedno wspomnienie
przed chwilą napisałam słowo
jestem starsza o słowo
o dwa
o trzy
o wiersz (...)

Halina Poświatowska

”(…) w mowie potocznej, która nie zastanawia się nad każdym słowem,

wszyscy używamy określeń: „zwykły świat”, „zwykłe życie,

”zwykła kolej rzeczy”… Jednak w języku poezji,

gdzie każde słowo się waży, nic już zwyczajne i normalne nie jest.

Żaden kamień i żadna nad nim chmura.

Żaden dzień i żadna po nim noc. A nade wszystko

żadne niczyje na tym świecie istnienie.

Wygląda na to, że poeci będą mieli zawsze dużo do roboty”

Wisława Szymborska

z odczytu po odebraniu Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1996

Jabłka - wiersze

W zapomnianym ogrodzie
zdala od zgiełku
na drzewach rosną wiersze
wysłużone sękate
ramiona trzymają je dumnie
przytulają do piersi
pucułowate rozkrzyczane
czerwono-złote buzie
Zwolnij wędrowcze
popatrz tu wyczytaj ile w nas
soczystej mądrości
o tobie i o nas
i o strumyku górskim nucącym
swoje melodie i o tych
owcach obok
prowadzonych na wypas
i o lesie wystrojonym jesiennie
i o tym maleńkim piórku
zgubionym przez ptaka w locie
leżącym samotnie
wśród
opadłych liści na twojej drodze

Ryszard Mierzejewski

O poezji z Ewą Lipską rozmawiają Adam Bienias (fragment wywiadu)

AB:Lichtenberg powiedział, że „pisarz nadaje metaforze ciało, lecz czytelnik duszę”.

Na ile ważne jest w poezji wyrażanie siebie, a na ile rzemiosło poetyckie?
I gdzie jest miejsce dla czytelnika?

Ewa Lipska: Poezja jest zawsze „wyrażaniem siebie”… Czytelnik jest takim poszukiwaczem skarbówi jeżeli lubi poezję, to zawsze znajdzie coś dla siebie ważnego, osobistego.

AB: Wisława Szymborska zadaje w swym wierszu pytanie: „poezja – tylko co to takiego?”.
Czy moglibyśmy usłyszeć jakąś „chwiejną odpowiedź” na to pytanie z ust Ewy Lipskiej?

Ewa Lipska: Odpowiem słowami Novalisa, które napisałam na tablicy:

„Poezja leczy rany, które zadaje rozum”.

Jakże często tak się dzieje. Ale też ma rację Jean Cocteau,

że "poeta, to ktoś,kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca”.