Trzy historyjki o wietrze

Federico García Lorca

Rafał Malczewski

I

 Poczerwieniał wiatr

nad pagórkami z płomieni,

a na rzece

zielono się zazielenił.

Wkrótce stanie się żółty,

przystroi się w fiolety...

Aż będzie ponad polami

napiętym łukiem tęczy.

II

 Znieruchomiały wiatr,

w górze słońce.

W dole

jak drżące wodorosty

topole;

i moje serce

drżące.

Znieruchomiały wiatr;

popołudnie bez ptaków

o piątej.

III

 Powiew

jest falisty

jak włosy

niektórych dziewcząt,

jak słoje

starego drewna.

Powiew

tryska jak woda.

Po rozpadlinach

balsamem płynnym i białym

się przelewa,

aż omdleje,

uderzywszy

w twarde skały.

 tłum. Irena Kuran Bogucka