I JEDEN ATOM POWIETRZA ZNÓW DWOJE...

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

...I jeden atom powietrza znów dwoje

naszych spokojnych ust sobą obdzielił,

i jeden spływa na dwie nasze głowy,

obok leżące, promień księżycowy,

i dziś my razem, znów razem oboje,

o czym śnić wczoraj bym się nie ośmielił...

Przed własnym szczęściem tak zdumiony stoję,

jak by mi nagle przed stopą wystrzelił

słup ognia - i szedł w niebieskie sklepienia,

i stał się niebu filarem z płomienia...