Lipcowy poranek

Ryszard Mierzejewski

                        pierwsza kropla dnia

                        uderzyła w konstelację snu

                                    Tymoteusz Karpowicz

Otworzyłem oczy

chyba równocześnie ze słońcem

o świcie

w lipcową niedzielę

wypoczęty i rześki po wczorajszym

upale męczącym cały dzień

który uważałem za stracony bo

bez poezji i nastawiony

jedynie na

fizyczne przetrwanie

Wziąłem zimny prysznic

zaparzyłem kawę i ochoczo

siadłem do lektury wierszy

a poeta był przepyszny oryginalny

inteligentny pięknie

malował przyrodę a w niej krajobrazy

drzewa leśne zwierzęta owady ich

specyficzne zapachy i dźwięki ale ja

siedziałem wciąż

nie na pachnącej łące a na twardym

krzesełku w pokoju gdy

usłyszałem nagle żałosny płacz krowy

za oknem

niewydojonej wieczorem a może już

głodnej o świcie

I w jednym momencie rozśpiewały się

ptaki nad głową i ciche bzyczenie owadów

a w nozdrza uderzył zapach letniej łąki

i gdy się rozejrzałem

siedziałem już pośrodku niej na zielonej

trawie ukwieconej wokół

wszystkimi kolorami tęczy i czułem

rozbudzonymi zmysłami jak

wrastam coraz głębiej

i głębiej

w ziemi żyznej skrawek

wszechobejmującej przyrody