Oswajanie klepsydry

Krzysztof Cezary Buszman

Mariusz Kowalski 

Gdy na niebieskie ruszę szlaki

 Mając w pamięci zapach trawy

 Czy będę zawsze mógł być takim,

 Jakim sam sobie wszedłem w nawyk?

I czy dowiem się prawdy o sobie

 Nim klepsydra przesypie mój piasek

 Bo na wilgoć tu nie mam co liczyć

 Co ten piach zatrzymałaby czasem.

Jak tu nie stronić od ironii

 Gdy się wciąż uczę grać w tej sztuce

 Gdzie bycie kimś przez własne dzieje

 To mieć świadomość kim się nie jest.

Ile zdziwień mi jeszcze zostało

 Czy zbyt mało, czy tylko tych parę

 Zanim ugnę się niczym gałąź

 Pod owoców własnych ciężarem?

A przeszłość za mną się włóczy

 Jakby nie znała nikogo

 Muszę ją widać nauczyć

 Jak własną podąża się drogą.