Jarosław Iwaszkiewicz

***

Umrzeć trzeba — lecz lepiej i trudniej

Jest żyć, dla innych istnieć i dla siebie,

I patrzeć w górskie pogodne południe,

Jak wielkie białe kępy topnieją na niebie.

Patrzeć w siebie? A po co? Tam zrównoważone

Wszystkie noce i dzionki śpią jak owce w stajni.

Siąść przy drodze pod kopą świeżo ustawioną

I patrzeć, jak mijają mnie ludzie zwyczajni —

To wszystko. To jest życie, ni mniej ani więcej.

Nie trzeba gór ogarniać wzrokiem pożegnalnym.

Jeżeli można jeszcze — to kochać goręcej:

Czasami dzień pod wieczór staje się upalny.

Wiersze: Dzieła, 1977