Małe

 Ernest Bryll

Małe dzisiaj mieszkania. Bez strychów

 Za nic nie upchniesz po cichu

 Niepotrzebne, co z nas zostało

 A więc jedni idą w życie na całość

 I nocami pod śmietniki stawiają

 Graty, bo się teraz nie zgadzają

 Z nimi

 Nowymi

 Takimi, że dreszcze

 Od stóp do głowy

 Inni słabi jeszcze

 Wstydliwie upychają pod groby tapczanów

 Świat kiedyś ukochany. Niestety, tam płasko

 Za dużo kurzu i nie bardzo jasno

 I niebezpiecznie. Pleśnie dawnych myśli

 Sny oplątują mgliście

 Na szczęście w balkony

 Wyposażono jeszcze kiedyś domy

 Tam gęsto zawieszone- nie bardzo do pary

 Nasze dawne skóry- ponure sztandary

 Popatrzysz w górę: Dom aż obrzydliwy

 Ale kto się patrzy? Ale kto się dziwi?