Nicość... 

Wisława Szymborska

Ken Shotwell

*** 

Nicość przenicowała się także i dla mnie. 

Naprawdę wywróciła się na drugą stronę. 

Gdzież ja się to znalazłam - 

od stóp do głowy wśród planet, 

nawet nie pamiętając, jak mi było nie być. 

O mój tutaj spotkany, tutaj pokochany, 

już tylko się domyślam z ręką na twoim ramieniu, 

ile po tamtej stronie pustki na nas przypada, 

ile tam braku łąki na jeden tu listeczek szczawiu, 

a słońce po ciemnościach jak odszkodowanie 

w kropli rosy - za jakie głębokie tam susze! 

Gwiezdne na chybił trafił! Tutejsze na opak! 

Rozpięte na krzywiznach, ciężarach, szorstkościach 

i ruchach! 

Przerwa w nieskończoności dla bezkresnego nieba! 

Ulga po nieprzestrzeni w kształcie chwiejnej brzozy! 

Teraz albo nigdy wiatr porusza chmurą, 

bo wiatr to właśnie to, co tam nie wieje. 

I wkracza żuk na ścieżkę w ciemnym garniturze świadka 

na okoliczność długiego na krótkie życie czekania. 

A mnie tak się złożyło, że jestem przy tobie. 

I doprawdy nie widzę w tym nic 

zwyczajnego. 

z tomu "Wszelki wypadek" 

O mej poezji

Konstanty Ildefons Gałczyński

 Reint Withaar

Moja poezja to jest noc księżycowa,

wielkie uspokojenie;

kiedy poziomki słodsze są w parowach

i słodsze cienie.

Gdy nie ma przy mnie kobiet ani dziewczyn,

gdy się uśpiło

wszystko i świerszczyk w szparze cegły trzeszczy,

że bardzo miło.

Moja poezja to są proste dziwy,

to kraj, gdzie w lecie

stary kot usnął pod lufcikiem krzywym

na parapecie.

Litery przyszłych wierszy

Michał Maczubski

litery przyszłych wierszy

jeszcze się pasą

na niczyjej murawie

a już co koń wyskoczy

nadciągają rozproszone sensy

i poprzez nachromowane świtem pola

wloką gnuśne

jakby jeszcze zaspane strofy

do wodopoju

i zaraz potem

ścielą się do białości bieli

tą swoją czernią znikąd

z powietrza?

ze snu?

z tomu "Przelotem"

Anioł

Jolanta Grochowska

Tej nocy miałam dziwny sen

Biały - to takie czyste.

A co to było chyba wiem

Anioł - tak dziwnie mglisty.

Ten Anioł taki wielki był

Rozmywał się w przestrzeni

Zamiast włosów miał biały pył

Reszta - to całun z bieli.

I hulał w chmurach niczym wiatr

I porwał mnie do tańca

A ja nie miałam żadnych szat

Kręcąc białego walca.

Ten Anioł - białych pyłów król

Chwilą splótł nas ze sobą

A potem nagle sfrunął w dół

Ja poszłam białą drogą. 

Sen

Ewa Lipska

Sen dawał mi piętnaście możliwości.

Trzy wyjścia z dosyć trudnej sytuacji.

Przy jednej z nich należało użyć klucza

który trzymałam w ręce.

We śnie wyświetlano film o końcu świata.

Nikt z obecnych na sali nie spytał: co dalej?

Wiersze pisane we śnie były bardzo dobre.

Nie napisane wcale – też nie były gorsze.

Pogoda była taka jaka miała być.

Należało z tym wszystkim iść w kierunku jawy.

Wyprzedziła mnie grupa zawodników

która biegła ponad-czasowo.

Jakaś staruszka zażyła środek nasenny

i zawróciła z drogi.

Jawa nadeszła nieoczekiwanie.

Doniosłam do niej jedynie ból głowy

źle ułożonej w białej poduszce.