Krzysztof Cezary Buszman

Podróż VII

Za własnym krokiem po ulicy

Idę, a Bóg je wszystkie liczy

Choć w jaką bym nie poszedł stronę

Są one dawno policzone.

A kiedy mnie spotyka dramat

Mogę najwyżej się załamać

Ale specjalnie się nie męczę

Gdy po raz setny wstaję z klęczek.

Bo ja wolę być gówniarzem

Co się nie wyleczył z marzeń

Bo najbardziej wciąż się błaźnię

Biorąc życie na poważnie!

Przed swą legendą nie uciekam

Choć trzymam od niej się z daleka

I tak mój związek z dobrym życiem

Ma się do dzisiaj znakomicie.

Po każdy się pochylam grosik

Bym się o niego już nie prosił

Bo zawsze przecież ten mniej płacze

Kto jest szczęściarzem, nie bogaczem!