Jarosław Iwaszkiewicz

* * *

Sam na sam trzeba gadać z nocą,

Szeleścić ciemnym świerków gąszczem,

Splątaną gałąź rozplątywać

I szeptem odgadywać liście...

Głęboko schylić się nad wodą,

Rękami zróść się z wodorostem

I drzew ramiona beznadziejne

Dzielić i łączyć w plusku fali...

I w splocie czarnych słów i roślin,

W odbiciu gwiazd, w oprzędzie nocy

Ujrzeć swe rysy w lustrze wody:

Piękniejsze... zatarte...