Osip Mandelsztam

Carl BouMansour

Zabłąkałem się w niebie...

Zabłąkałem się w niebie... Co robić

Niech opowie ten, komu jest bliskie.

Łatwiej było wam, dziewięć Dantowych,

Atletycznym rozdzwonić się dyskiem.

Nie można mnie rozdzielić z życiem,

Któremu się śni, że mnie zabiją i zarazem pieści,

Aby w me uszy, oczy, oczodoły

Wtargnęła tęsknota florencka.

Więc nie wkładajcie, nie wkładajcie

Na me skronie lauru ostrego i tkliwego,

Lepiej rozłupcie moje serce

Na kawałki niebieskiego brzęku.

A kiedy umrę już po służbie,

Za życia przyjaciel wszystkich żywych,

Niech rozlegnie się jak najszerzej i jak najwyżej

Odgłos nieba z całej mojej piersi

tłum. Ryszard Przybylski