Khalil Gibran

O Małżeństwie

(fragmenty Proroka)

I znów odezwała się Almitra.

Powiedz nam o Małżeństwie, mistrzu.

A on rzekł:

Staliście się wspólnotą i powinniście nią pozostać.

Winniście być razem, gdy białe skrzydła śmierci zerwą nić waszego życia.

Będziecie trwać razem nawet w milczącej pamięci Boga.

Lecz niechaj w tym wspólnym trwaniu będzie przestrzeń,

by niebiańskie wiatry mogły tańczyć między wami.

Kochajcie się nawzajem, lecz nie twórzcie więzów miłości.

Niech będzie ona raczej jak morze falujące pomiędzy brzegami waszych dusz.

Napełniajcie swe kielichy, lecz nie pijcie z jednego.

Dzielcie się swoim chlebem, lecz nie jedzcie z jednego bochna.

Śpiewajcie i tańczcie razem i bądźcie radośni, lecz niechaj każde pozostanie sobą,

gdyż nawet struny lutni nie dotykając się drżą tą samą muzyką.

Dajcie sobie nawzajem swe serca, ale nie na własność,

gdyż wasze serca mogą być zawarte jedynie w Dłoni Życia.

I stójcie razem, ale nie nazbyt blisko,

bo oddzielnie stoją filary wspierające świątynię,

a dąb i cyprys nie rosną jeden w cieniu drugiego.

przekład Bogusława Koziorowska-Jurkevich