Irena Conti di Mauro*

 ***

Wbrew wszelkiej logice odnoszącej się do form konkretnych

pustkę buduje się także przedmiotami

Im więcej ich przybywa

tym ona staje się obszerniejsza-

ta pustka to w rzeczywistości

ogromny depozyt gromadzenia

Każdy przedmiot

w swojej skończonej martwocie

chciwie okrada wyobraźnię

ogałaca drzewo życia

wypija wodę u źródeł

Nie wiadomo kiedy i w jaki sposób

na taką giełdę przedmiotów trafiają zmęczone pasje

i wystudzone ideały

układając się posłusznie

w wygodne uprzedmiotowione  życie

Pustka uprzedmiotowiona

to wielki fryzjer duszy

czesze ją starannie

aż do kompletnego wyłysienia... 

                           "Cztery pory pieśni nieustającej"

*Wiersze  Ireny Conti di Mauro podziwiał ks. Jan Twardowski oraz cytował często  Jan Paweł II./źródło: http://mojewloskieimpresje.blogspot.com/2013/07/podarunek.html
* "Wybór Ireny " Remigiusza Grzeli./  http://www.wyspa-kobiet.pl/sekrety_szczescia/ksiazki/2004.html