Konstandinos Kawafis

Monotonia

Za jednym dniem drugi dzień — koleją jednostajną

nadchodzi i przemija, tej samej treści, barwy.

I zdarzą się, i znów się zdarzą te same sprawy,

chwile te same znajdują nas i porzucają.

Tydzień przemija, a za nim — nowy tydzień.

To, co się stanie, przewidzieć łatwo: cienie,

światła te same, zawsze to samo brzemię.

Jutro, które już wcale nie jest jutrem, znowu przyjdzie.