Michał Maczubski

Śmierć

Wiosną zamyka usta przed rozkwitem

Nie daje poznać smaku lata

I zapach barw od kwiatów mlecznoszary

W mgłach jawi się jak światło życia

Latem odpływa w kłosach zboża

Faluje marzeniami bez spełnień nocy

Księżyce szybciej w niebie wstają

Gwiazdy zachłannie nucą pieśni

Jesienią wita pierwsze liście

Kobierzec barw ambrozją bogów

Przemienia przelot ptaków w ciszę

Do ostatecznych wysp z dzieciństwa

Zimą zamiera w płatkach śniegu

Do ludzi woła wiatrów śpiewem