Abraham a Sancta Clara*

Człowiek jest cieniem...

Człowiek jest cieniem, który ledwie mignie.

Człowiek jest dymem, który zaraz zniknie,

Jest jako ogień, który wkrótce stygnie.

Człowiek jest wodą, co szybko przepływa,

Jest jako świeca, której wciąż ubywa.

Człowiek jest szkłem, co się wnet rozbija,

Jest jako sen, który zaraz przemija.

Człowiek jest woskiem, który wnet stopnieje,

Jest jako róża, która wypłowieje.

Człowiek jest rybą, co się psuje snadnie,

Jest jako łódka, co na dno opadnie.

tłum. F. Borowiak

*Abraham a Sancta Clara 

 (1644-1709) urodził się jako Johann Ulrich Megerle, wstąpił do zakonu augustianów i wkrótce zasłynął jako kaznodzieja. Działał głównie w Wiedniu. Został nadwornym kaznodzieją cesarza Leopolda I Habsburga. Prowadził również działalność pisarską, na którą składały się głównie kazania. W swoje dzieła wplatał utwory poetyckie, które w późniejszych czasach doczekały się osobnych wydań. Jest zaliczany do najważniejszych niemieckich pisarzy doby baroku.

Czytaj też:

https://pl.wikisource.org/wiki/Encyklopedja_Ko%C5%9Bcielna/Abraham_a_Sancta_Clara