Jan Kurowicki

Toast

Piję za to że się upiję

a to że jutro obudzę się

z brakiem śliny na języku

Piję za kobiety które kochałem

i za te które przepływały z

moją miłością z łóżka do łóżka

i za kobiety które mogłyby pić ze mną

obiecując wieczną miłość tej nocy

Ale przede wszystkim piję za to że się upiję

mówił człowiek

i wschodziła w jego sercu gwiazda

pusta jak język

Nie ma bowiem na tym

świecie rzeczy sprawy

szeptał do siebie

która nie końcem jest

lecz początkiem pragnienia

bo w wiecznym trwa niedokończeniu

Piję więc za niedokończone

ustroje sprawiedliwości

za zbawienie

za arcydzieła

za moje życie też niedokończone

za to drzewo za oknem co lata nie przeżyło i

w pełni nie dozna jesieni

za wiedzę która daje pół

gdy reszta trwa w niedosycie

I wreszcie piję

za wszystkie kolejne kieliszki

Kaprysy nie tylko miłosne,2003