Marian Ośniałowski

Wystarczy się przez okno wychylić  

* * *

Wystarczy się przez okno wychylić

Aby się upić wiosną

Dalą złoto-niebieską w tej chwili

By w szumy lip wrosnąć.

W oczach bzów liliowe pióropusze

Trawa cała szmaragdowym tuszem

Zalana, muzyka pszczół w drzewach

Trznadlów, zięb i sikorek, dzwoni, brzęczy, śpiewa.

Upijemy się wiosną, muzyką i słońcem

Upijemy się zapachem białych jaśminów

Zanurzymy się w szczęście i bzy kwitnące

W miłość, w rzewną zieloność, w radość seledynów...

Trzeba tylko zapomnieć o wszystkim co nie jest wiosną

W zamkniętej w brzozowej złoto-modrej chwili

W szumy lip wmodlić się i wrosnąć

I przez dno życia się przechylić!

Teresa Ferenc

Stare dziecko

Wśród rachitycznych drzew

wapiennego nieba

zgubiłam stare dziecko

Ani je przygarnąć -

jest jak garstka zwiędłej trawy

spoza horyzontu

Ani pogłaskać -

głowę ma obolałą

aż po czubki włosów

zmęczone serce wpięto mu w klatkę

jak motyla

Kołata skrzydełkami

ale już zapomniało

jak biegnie trawa

w przeciwnym kierunku

Mosty którymi chodziliśmy

do siebie

dziurami zarosły

Zabłądziliśmy do cudzych jabłoni

Ktoś tu klęczy

Ktoś za nas powtarza

- moja wina moja wina

Niczyja

Trzeba było dojść

do tego miejsca

Mieczysław Jastrun

Z innego świata światło

Hieronim Bosch      

Przeszło jedno życie

przemilczałem co bolało

najwięcej

o przemianach zapomniałem

zbladły jak gwiazdy o świcie

świecące w drzewach bez liści

Z innego świata światło

objęło mnie

Przejmująca woń hiacyntu

I nic – jak kamień w wodę

i nic jak woda w kamień

ścięta porannym chłodem

Przeszło jedno życie

Przemilczałem milczenie

Zapomniałem

na tej planecie gdzie tak trudno było

pogodzić z krótkim własnym czasem

rozległą obcość

Otwarły się strome schody

do podziemnego tunelu

gdzie wypisany był

na murze

wyraz zbawczy: „Wyjście”.