Pentti Holappa

        

        

Głos słonia

Stare dęby zdarły z siebie bieliznę aż do kości

i sękatymi konarami wygrażają morzu. Na wodzie

oddala się jakiś statek, ptak tnie szare niebo, a noc

przegina się za horyzont na wschodzie i groźnie, bezgłośnie

burczy jak słoń na tego, który poznał siebie.

Chwile są policzone, ale złote pasmo sukcesów

trwa, póki jest nadzieja, póki nadziei brak.

Stój gdzie stoisz, zapuść korzenie w twardą ziemię i nie bój się.

tłum. z fińskiego Łukasz Sommer