Ryszard Mierzejewski

Dziewczyna w błękitnej sukience

Podeszła cicho niezauważona

przysiadła na skraju ławki

obok poety

zastygłego w bezruchu

tłumiącego słowa

nienapisanych nigdy jego

wierszy

Siedziała jak on nieporuszona

skrępowana bliskością spiżowego

wieszcza

na pamięć znała jego wiersze

tak bliskie jej sercu

jego słowa

Piękna w swej naturalnej urodzie

o szafirowych oczach i

włosach plecionych ze słonecznych

promieni

delikatna i krucha jej uroda

kontrastowała z marsowym

spojrzeniem poety

a jej błękitna sukienka

niczym lazur słonecznego nieba

unosiła z gracją wysoko

słowa wyjęte z jego wierszy

włożone głęboko w jej marzenia

myśli tęsknoty i

wielkie pragnienie miłości

bez granic