(12 rocznica śmierci papieża Jana Pawła II)

Karol Wojtyła

Miłość mi wszystko wyjaśniła...

Miłość mi wszystko wyjaśniła, 

Miłość wszystko rozwiązała - 

dlatego uwielbiam tę Miłość, 

gdziekolwiek by przebywała. 

A że się stałem równiną dla cichego otwartą przepływu, 

w którym nie ma nic z fali huczącej, nie opartej o tęczowe pnie, 

ale wiele jest z fali kojącej, która światło w głębinach odkrywa 

i tą światłością po liściach nie osrebrzonych tchnie. 

Więc w tej ciszy ukryty ja - liść, 

oswobodzony od wiatru, 

już się nie troskam o żaden z upadających dni, 

gdy wiem, że wszystkie upadną.

 Ktoś się długo pochylał nade mną

Ktoś się długo pochylał nade mną
Cień nie ciążył na krawędziach brwi.
Jakby światło pełne zieleni,
jakby zieleń, lecz bez odcieni,
zieleń niewysłowiona, oparta na kroplach krwi.

To nachylenie dobre, pełne chłodu zarazem i żaru,
Które się we mnie osuwa, a pozostaje nade mną,
chociaż przemija opodal - lecz wtedy staje się wiarą i pełnią.

To nachylenie dobre, pełne chłodu zarazem i żaru,
taka milcząca wzajemność.

Zamknięty w takim uścisku - jakby muśnięcie po twarzy,
po którym zapada zdziwienie i cisza, cisza bez słowa,
która nic nie pojmuje, niczego nie równoważy -
w tej ciszy unoszę nad sobą nachylenie Boga.