Roman Brandstaetter

Psalm bezsilności

Ja kamień

Leżę przy drodze.

Panie,

Jesteś nieskończony i wieczny,

Ale równocześnie jesteś

Drobną kroplą deszczu,

Padającą w miarowych odstępach czasu

Na mnie,

Na kamień.

Jestem cierpliwy.

Mimo niezliczonych zabiegów

Niczego dotychczas nie umiałem poznać,

A przede wszystkim wciąż nie rozumiem,

Po co porzuciłeś mnie,

Panie,

Przy drodze,

Przy której leżę

I trwam,

Zawsze ten sam mimo upływu tysiącleci,

Ten sam,

Ten sam.

Więc jakże mam się rozeznać

W tym labiryncie zdarzeń,

Z których każde samemu sobie

Zuchwale urąga?

Nadaremne są moje wysiłki,

Twórco Złożoności i Celowości,

Których nikt nie odczyta.

Zamknięty w ciemnych murach

Mojego trwania,

Ja,

Niewolnik Twej woli,

Leżę przy drodze.

Padaj na mnie nieustannie

I w równych odstępach czasu,

Aż mnie przedrążysz na wylot,

Boże,

Wcielony w kroplę deszczu.

Ja kamień

Jestem cierpliwy.

I bardzo, bardzo bezsilny...