Amy Lowell

Płatki

Strumieniem jest życie,

Na który rzucamy

Płatek za płatkiem naszego serca kwiat;

Ostatni zagubiony we śnie,

One płyną tam, gdzie się rozglądamy

Patrzymy tylko na ich radość, wczesny start.

Wysyłając je w nadziei,

Spąsowiali z zadowolenia,

Rozrzucamy płatki naszej róży otwartej;

Na ich coraz szerszej powierzchni,

Ich dalekiego oddziaływania,

Nigdy tego nie poznamy. A strumień popłynie dalej

Poniesie je przed nami

Na każdego wchodzą

Zawsze dalej do nieskończonych dróg.

W pojedynkę zostajemy,

Wszystkie rzucone popłyną

Dalej, poza drogi prowadzące nieskończenie;

Zostaniemy sami,

Kiedy lata szybko przeminą,

Mimo że kwiat popłynął wcześniej, wciąż pięknie pachnie.

tłum. z angielskiego Ryszard Mierzejewski