Julia Hartwig

Van Gogh

Buty chrześcijanina

Poznaję je, te buty, na nogach człowieka

którego kocham miłością bliźniego i przyjaciela.

Myślę: to są właśnie buty chrześcijanina, mocne

i niedbale przystające do nogi, zawsze źle oczyszczone.

Między Krakowem, Warszawą i dalekimi szlakami świata

chodziły te buty nie bojąc się deszczu ani ostrych kamieni.

Widziałam je pod skałą w Tatrach, gdzie zginął Karłowicz

i na odtajałej łące, gdzie rozanielone wiosną

grzęzły wśród mrugania żółtych kaczeńców.

W przyklęknięciu widać ich steraną podeszew

ze stemplami miejsc cudownych

po których biegał święty Franciszek

i gdzie na kamień katedry upadł zamordowany biskup Romero.

Te buty chętnie nadrabiały drogi przez galerie sławnych obrazów,

przed nimi Syn Marnotrawny odkrył wygolone ciemię

swojej okrągłej głowy,

odlatujący z domu Tobiasza Anioł

odsłonił tajemnicę wiązania swoich skrzydeł.

Bywało, że przypiekał je wulkan świętego gniewu

i chłodziły lodowce teologicznych rozważań.

Na ogół jednak głowę posyłając w obłoki

same trzymały się ziemi.

Jeśli poprosisz o te buty,

właściciel odstąpi ci je bez wahania.

Nie wiadomo jednak

czy wciąż jeszcze będą to na tobie

buty chrześcijanina.