Krzysztof Cezary Buszman

 Wpisany w Ciebie 

Pragnę czasem w czasie się zgubić

Jak klucz, czy drogę - gubi się w lesie

Ale się boję, że nikt mnie nie znajdzie

I, że już z drogi mnie nie podniesie.

Wyrwać się stąd - jak kartkę z notesu

Jak ząb obolały -  w nieobecność

I wysłać bez zwrotnego adresu

List, że wrócę nim skończy się wieczność.

Pragnę uciec ucieczką udaną

Przed pościgiem napomnień otyłych

Myślą o Tobie, zawsze co rano

Na drugie życie nabierać siły.

Jestem tu gdzie jestem

W każdą noc, w każdy dzień

Rzucić chcę to wszystko

A jedynie rzucam cień. 

Pragnę przepaść, jak czasem przepada

Cała wypłata w nadziei kasynie

Nim bezlitosnym miną mijaniem

Jedni dla drugich - ważni jedynie.

Jak w automacie ostatni żeton

Zniknąć rozmową przerwaną w pół słowa

Z tą świadomością, że jesteś - nadziejo

Że z Tobą warto zaczynać od nowa.

Pragnę czasem w czasie się zgubić

Jak klucz, czy drogę - gubi się w lesie

Lecz gdy na drodze, znajdziesz mą drogę

Czy mnie z tej drogi, jak klucz podniesiesz?