Marian Jachimowicz

Zauroczenia

Czy słyszysz 

współbrzmienia barw?

Czy podziwiałeś muzyczność ciał 

w balecie?

Codziennie dotykasz powietrza 

słuchem

Czy widziałeś 

jak muzyka rozlewa jeziora 

i morza?

Jak góry falami biją o niebo 

i pienią się i szumią obłoki?

A ziemia wygina banie oceanów?

Jak góry podmorskie wynurzają 

wyspy ciekawe?

Jak majaczą łunami noce 

bombardowane przez wulkany?

Czy słyszysz mosiężne fanfary

gdy witają Słońce?

Jak rozbrzmiewają łąki 

symfoniami barw i owadów?

Jak szczyty z mrozu 

wierzchołkami dzwonią?

A lodowiec 

płaszczem Madonny 

lazurami spływa?

Jak rytmem 

rozjarzają się tony?

I mrocznieją fiołki 

i nadfiolety?

A chmury gradowe 

grane wichrami

kamieniują ziemię

gradem wielkości kurzych jaj?

Leżą ofiary 

owce 

ptaki

Południowe ściany chat 

pokryła czarna ospa

Żmudnymi godzinami tają 

w polu 

w zagrodach

jak rozrzucone srebrne kamienie

jaja lodowe zniesione przez chmury

Z nich 

powoli wykluwa się ozon

I srebrną muzyką płyną jesienie

Aż ciszą rozścieli się śnieg

I sople zamilkną kroplami

Wtedy

rogi reniferów 

zaklekoczą o rogi wzajemne

Poniosą śniegami

Tu 

pod zawieją

zwinięte w kłębek zasną

twoje psy znużone

Usłyszysz jak dzwonią międzyplanetarne 

kryształy.

z tomu „W blasku istnienia”