Ján Zambor

Z dni zimy

Tylko nie zdrętwieć

od tak wielkiego chłodu

mroźnej ignorancji.

Nie poddawać się

własnym kłopotom.

Nie dać się otumanić

okazałym tramtaratatam.

Tylko w sobie nie dać zadeptać

migoczącej szczapki.

Daj temu kiełkowi siły.

Żeby się kwiląco radośnie rozśpiewał.

A nuż jego bliskość,

lżejsza od powiewu,

rozszepcze

osamotnioną harfę,

w mansardowym oknie poruszy

dzwoneczki padającego śniegu.

przekład Franciszek Nastulczyk