Marta Mazurkiewicz

DOJRZAŁOŚĆ

A więc

to jest

miłość

Dwoje

jak dwa pędy

wikliny

splecione

w jeden kosz obfitości

pełen szczęścia

trosk

i rumianych dzieci

I wszystko to

trzeba

unieść

Problemy

Problemów się nie rozwiązuje.

Problemy się przeżywa,

Jak dnie, których, gdy miną, już nie ma.

Jak szaty zużyte,

z których się wyrosło,

spadają z ramion

i w drzwi ostatnie

wchodzisz nagi i wolny

Jak świt.