Anna de Noailles*

Kocham miłość w ukryciu...

Kocham miłość w ukryciu,

Jakiej ty nie lubiłeś wcale,

Głuche zamknięte dudnienie

Twojego serca i instynktu.

Żadnych myśli oraz cierpień

Od pięknych sekretów obnażonych

Do wewnętrznych poruszeń, 

Silnych, nieokiełznanych i skrytych! 

- Ale wiem, że to twoja krew cię uczyniła 

Szczerym, czystym i pełnym szlachetności,

A moja rozmarzona myśl zstąpiła 

Jak z najciemniejszych nieba wysokości...

tłum. z francuskiego Ryszard Mierzejewski

* Anna de Noailles (1876–1933)

Anna de Noailles (1876–1933) – francuska poetka i pisarka pochodzenia rumuńskiego. Pochodziła z książęcego rodu rumuńskich bojarów Bibescu i Craioveşti jako córka księcia Grigore Bibescu-Basaraba i greckiej pianistki Raluki Moussouros. Urodzona Paryżu, starannie wykształcona, piękna i niezależna była na przełomie XIX i XX wieku osobą znaną, aktywną i podziwianą na paryskich salonach. Pisała poezję i prozę, zajmowała się krytyką literacką i publicystyką, brała udział w animacji życia kulturalnego we Francji. Wydała kilkanaście zbiorów poezji, m.in.: „Le Cœur innombrable” (Serce nieprzeliczone, 1901), „L'Ombre des jours” (Cień dni, 1902), „Les Vivants et les Morts” (Żywi i umarli, 1913) „Poème de l'amour” (Wiersze o miłości, 1924), „L'Honneur de souffrir” (Godność cierpienia, 1927), „Poèmes d'enfance” (Poezje dziecięce, 1929), „Derniers vers” (Wiersze ostatnie, 1933).

źródło:  http://www.libertas.pl/anna_de_noailles_wybor_wierszy.html