Wallace Stevens

Sześć znaczących pejzaży

I

Stary człowiek siedzi

W cieniu sosny

W Chinach.

Widzi ostróżkę,

Biało-niebieską,

Na granicy cienia,

Która porusza się na wietrze.

Jego broda porusza się na wietrze.

Sosna porusza się na wietrze.

Tak woda płynie

Nad wodorostami.

II

Noc ma barwę

Kobiecego ramienia:

Noc, kobieta,

Enigmatyczna,

Pachnąca i gibka,

Skrywa się.

Staw błyszczy,

Jak bransoleta

Potrząsana w tańcu.

III

Porównuję siebie

Z wysokim drzewem.

Odkrywam, że jestem znacznie wyższy,

Bo sięgam słońca

Wzrokiem;

I sięgam morskiego brzegu

Słuchem.

Jednak nie podoba mi się

Sposób, w jaki mrówki pełzną

Do i od mojego cienia.

IV

Gdy mój sen zbliżał się do księżyca,

Białe fałdy jego sukni

Napełniły się żółtym światłem.

Podeszwy jego stóp

Poczerwieniały.

Jego włosy napełniły się

Dziwną niebieską krystalizacją

Pochodzącą od gwiazd,

Niezbyt odległych.

V

Nawet wszelkie noże ulicznych lamp,

Nawet dłuta długich ulic,

Nawet młotki kopuł

Czy wysokie wieże

Nie potrafią wyrzeźbić

Tego, co wyrzeźbić potrafi jedna gwiazda

Migocząca wśród winorośli.

VI

Racjonaliści w kwadratowych kapeluszach

Myślą w kwadratowych pokojach,

Patrzą na podłogę,

Patrzą na sufit.

Ograniczają się

Do trójkątów prostokątnych.

Gdyby spróbowali rombów,

Stożków, zaokrągleń, elips –

Na przykład elipsy półksiężyca –

Racjonaliści nosiliby sombrera.

tłum. z angielskiego Jacek Gutorow

z tomu "Harmonium", 1923