Stevan Raičković

Miłość

Ja jestem naturalny

i wiem, kiedy co jest zbędne.

W moich słowach kryje się coś z trudu ptaków,

co w powietrzu kreślą drogi,

dokonują cudów.

Jeśli faluje coś wokół nas

a jest ledwie słyszalne, niewidzialne,

są to słowa wypowiedziane

przed chwilą,

gdyśmy patrzeli sobie w oczy.

Została z nich jeszcze tylko: pieśń ciszy,

niepokojąca trochę...

Poszukaj spokoju

poza mną,

w padającym śniegu może.

Ja chcę w białe niebo popatrzeć przez chwilę,

w niebo, co podniosło się wysoko,

na rękach tylko oparty.

Ponownie odnajduję ochotę

w sobie, by wznowić jakiś cichy sens.

z serbskiego przełożył Grzegorz Łatuszyński