Adam Ziemianin

* * *

Wychodzimy z zimy

trochę bladzi

trochę jakby

z zaspy zamyślenia

Uczymy się chodzić

po trawie

kaczeńcom

patrzymy prosto w oczy

Jabłko z zimy

co nam zostało

dzielimy na dwoje

na dwoje babka wróżyła

Może przejdziemy razem

do lata i dalej

może jest nam to

dzisiaj pisane

A może po prostu

nasza miłość

w wodę rzucony

kamień