Ernest Bryll

(Kuzma Petrov-Vodkin)

Może ten stary, z którym jechałem tramwajem

To był Bóg... Czeka, żyje, starzeje się z nami

Coś tam się mu udaje, coś tam nie udaje...

Jednym skinieniem palca silniej niż dynamit

Rozwaliłby to wszystko... Ale co rozwalać

I jak z kawałków na nowo ustalać

Nie wie...

Powoli z teczuszki wyjmuje

Ciało chleba i w palcach zżółkłych łamie, żuje

Czasem on mnie częstuje, czasem ja częstuję

I spożywamy

Sobie

Co tam mamy

z tomu „Wiersze wybrane”, 1978