Jak pięknie by mogło być

Jonasz Kofta

Dorota Otulska

Jak pięknie by mogło być 

Na ziemi wiecznie zielonej 

Wystarczy wiedzieć, gdzie wstaje świt 

I pójść, i pójść w tę stronę 

Wśród szczęku broni, zgiełku spraw 

Krzyczą Kasandry wszystko wiedzące: 

Tu mądrość świata na nic się zda 

Tu trzeba umieć spojrzeć w słońce 

Jak pięknie by mogło być 

Ziemia jest wielką jabłonią 

Starczy owoców, wystarczy cienia 

Dla tych, co pod nią się schronią 

Jak pięknie by mogło być 

Bo przecież jesteśmy ludźmi 

Jest sen zbyt straszny, aby go śnić 

Obudźmy się, obudźmy! 

Wśród krwi, pożogi toczy się gra 

Codziennie jest Sąd Ostateczny 

Tu mądrość świata na nic się zda 

Musimy znów stać się dziećmi 

Jak pięknie by mogło być 

Ziemia jest wielką jabłonią 

Starczy owoców, wystarczy cienia 

Dla tych, co pod nią się schronią 

Jak pięknie by mogło być... 

Przecież tak dobre jest życie