Dedykowane rowerowi Zbigniewa Herberta

William Stanley Merwin

Józef Czapski, Rower, 1956

Nawet jeśli naprawdę

nigdy Cię nie miał

mógł przecież za Tobą potajemnie

tęsknić

więc w swych marzeniach znał

każdy Twój szczegół

blask szprych i chromowanych części

zapach smaru i gumy

czarne kłykcie łańcucha

dzień po dniu

pozostawałeś niewidoczny

więc nigdy nie musiał

zamykać Cię czy chować

bo przecież nikt nie mógł Cię zobaczyć

i choć faktycznie

nigdy nie nauczył się na Tobie jeździć

utrzymując w pionie swą krągłą

skorą do wywrotki masę

na czubkach palców

wody sączącej się

z głębi

kiedy już oddalił się na spory kawałek

- jego ręce na kierownicy stopy w powietrzu -

mogłeś go zabrać

w każde miejsce

nareszcie jak deszcz

w deszczu

zupełnie niewidzialny

przeł. Paweł Marcinkiewicz

Wiersz "Dedykowane rowerowi Zbigniewa Herberta" jest nieco żartobliwą elegią dla polskiego poety. Herbert nigdy nie nauczył się jeździć na rowerze. Również nigdy nie zrobił prawa jazdy. Wiersz Merwina jest w istocie hołdem dla "normalnego" życia, które Herbert mógłby mieć, gdyby było mu dane urodzić się kiedy indziej i gdzie indziej

http://www.newsweek.pl/europa/rowerem-herberta-w-zaswiaty,45792,1,1.html