Kamień z serca

Agnieszka Osiecka

Ten kamień, który w sercu noszę,

pozostaw mi, panie.

Nie daj by czas

jak lekarz-morderca

spłynął na moje posłanie

i… kamień z serca!

Tyłeś mnie razy wywiódł

z legowisk niekochanych,

że dziś mi, po latach tylu,

nie plaster daj, lecz… kamyk

Nie pozwól z gorączki tej powstać.

Nie kuruj zapomnieniem.

Chcę czyjąś jeziorną postać

na pustej przechować scenie.

Ten, co mi kamień wsączył

jak wino do krwi pustej,

niczemu nie jest winien.

Jest niebem i lustrem.

Nie ratuj mnie, Panie, nie tul,

nie ciągnij na wódkę,

ja już właściwie nie tu,

zebrałam szmatki… suknie…

Nie daruj mi w raju jabłek

ni w celi – papieru i pióra.

Ja Ci tak pięknie słabnę

jak popołudnie w biurach.

Ach, lekko kamień mój dźwigać…

Lżej niż po innych – pierścionki.

Z nim umknę wniebowzięta,

jak wniebobiorą skowronki.