Oset

 Ján Kostra

Człowiek jest słaby jak piórko kwiatu.

Człowiek jest mocny, kolcami obrasta.

Dąży do celu tak jak spod kamieni

łodyga ostu kolczasta.

Oset kłujące swe gałęzie jeży

w ciągłym obronnym napięciu, gdzieś w kącie,

gotowy umrzeć, gotów zgoła nie żyć,

a jednak nie ustąpić.

Lecz potem piękny, z trudem ustrzeżony,

na oczach mieczów kwiat rozkwita,

i zdarza się, że równej sobie nie ma

uroda jego niezdobyta.

Taki jest oset. Spotkawszy go w lecie

mówiliście wzgardliwie, ze zdziwieniem:

Czemuż go wreszcie nie wytniecie?

Przecież z tym utrapieniem

należy walczyć! Lecz potem już słodko

za kwiat umierać, kiedy śmierć zawoła,

pod połamanym i dziurawym płotem

na skraju sioła.

Człowiek jest słaby jak piórko kwiatu.

Człowiek jest mocny, kolcami obrasta.

Dąży do celu tak jak spod kamieni

Łodyga ostu kolczasta.