Sprawiedliwość

Jan Twardowski

Aneta Karaś

Gdyby wszyscy mieli po cztery jabłka
gdyby wszyscy byli silni jak konie
gdyby wszyscy byli jednakowo bezbronni w miłości
gdyby każdy miał to samo
nikt nikomu nie byłby potrzebny

Dziękuję Ci że sprawiedliwość Twoja jest nierównością
to co mam i to czego nie mam
nawet to czego nie mam komu dać
zawsze jest komuś potrzebne
jest noc żeby był dzień
ciemno żeby świeciła gwiazda
jest ostatnie spotkanie i rozłąka pierwsza
modlimy się bo inni się nie modlą
wierzymy bo inni nie wierzą
umieramy za tych co nie chcą umierać
kochamy bo innym serce wychłódło
list przybliża bo inny oddala
nierówni potrzebują siebie
im najłatwiej zrozumieć że każdy jest dla wszystkich
i odczytywać całość .

Teoria względności

Marian Hemar

Krzysztof Iwin - "Punkt widzenia"

Gdy się ludzi ocenia

Z różnych punktów widzenia -

Ciekawa rzecz, jak się skala

Pewnych wartości zmienia.

Wada staje się cnotą,

A zaletą - głupota.

O przeciwniku - gdy zacny -

Mówimy, że idiota.

O stronniku, gdy trudno

Przyznać nam, że rozsądny -

Nie powiemy, że cymbał.

Powiemy: "Z gruntu porządny".

Gdy się mądrym człowiekiem

Chlubi wrogi nam obóz -

Stwierdzamy, że "inteligentny"

I dodajemy: "łobuz".

Gdy się w naszym obozie

Łobuz szasta wybitny --

Mówimy: "Twardy człowiek.

Zdolny - mówimy. - Sprytny".

Gdy nasz przeciwnik się potknie,

"Zdrajca!" - głosimy krzykiem.

Gdy stronnik zdradzi, stwierdzamy:

"Nie był naszym stronnikiem".

I to nas niesłychanie

Na duchu podtrzymuje,

Że przeciw nam zawsze

Idioci tylko i szuje.

A z nami, wszyscy albo

Roztropni, albo dumni,

Albo z gruntu porządni,

Albo bardzo rozumni.

Dziwne, jak punkt widzenia

Automatycznie zmienia

Skalę naszych kryteriów

Uznania czy potępienia.

Gdy my konfiskujemy -

Zasługa to narodowa.

Kiedy nas konfiskują -

Gwałcą swobodę słowa.

Kiedy nas zamykają --

Tyrani! Despoci! Kaci!

Kiedy my zamykamy --

Tośmy furt demokraci.

Kiedy my "Precz!" wrzeszczymy -

Tośmy patrioci polscy.

Ci, co "Precz" wrzeszczą na nas

Wywrotowcy warcholscy.

"Dwa a dwa cztery" u nas -

To dogmat, to teologia.

"Dwa a dwa cztery" u wroga -

Wulgarna demagogia.

***

Przyznać komu, po męsku,

W sposób najprościej rozsądny,

Że choć wróg nasz - rozumny,

Choć przeciwnik - porządny,

I walczyć z nim, aż do końca,

do końca ceniąc go szczerze -

Na to nas nie stać. To w naszym

Nie leży charakterze.

Nasza zasada: siebie

Ze wszystkiego rozgrzeszać,

Ale na przeciwniku

Psy - o to samo - wieszać.

RADOSNY DZIEŃ”

Józef Relidzyński

Dniu radości, dniu wesela!
Jak szeroki polski kraj,
Niechaj okrzyk w niebo strzela
Vivat! Vivat! Trzeci Maj!
Naród z królem, król z narodem
Odrodzenia ziścił sen …
w upojeniu cudnem, młodem
niech nam dzień rozbłyska ten
Trzeci Maja! … Wielki Boże!
dłonie bratnie złączmy wraz!
Cóż się oprze, któż nas zmoże?
Bóg nad nami! Polska w nas!
Zorza świta, dzień się rodzi –
Po wolności sięgnij raj!
W górę serca starzy, młodzi!
Vivat! Vivat! Trzeci Maj.

Dajmy się zaskoczyć miłości

Agnieszka Osiecka

Alegoria miłości, Centomirski Stefan

Nie kupujmy

marzeń

jak mebli,

nie bądźmy

zanadto

przebiegli,

nie wstydźmy się własnej nagości,

tylko dajmy, dajmy, 

dajmy się zaskoczyć miłości.

Nie paktujmy

z panem Bogiem,

z panem diabłem,

nie mówmy,

że jest głupie,

to co nagłe,

zamknijmy stare życie

na klucz, na dwa,

wystarczy spuścić ze smyczy

to słowo "ja", "ja", "ja"...

Nie kupujmy

nieba

na kredyt,

nie planujmy

szczęścia

ni biedy,

nie grajmy w dwa życia jak w kości,

tylko dajmy, dajmy, 

dajmy się zaskoczyć miłości.

Niech przyjdzie

zbyt nagle

zdyszana,

niech nie da

dotrwać

do rana,

niech przyjdzie nie na czas,

nie w porę,

niech krzyknie: "Gore... gore, gore, gore..."

Zamknijmy stare życie

na klucz, na dwa, na trzy,

wystarczy spuścić ze smyczy

to słowo, jedno słowo: "my", "my", "my"...

Niech przyjdzie

znienacka

zdyszana,

niech nie da

doczekać

do rana,

niech przyjdzie

nie na czas,

nie w porę,

niech krzyknie:

"Gore, gore, gore, gore!..." 

Urzędnicy Pana B.

Magda Czapińska

Dałeś mi Panie rozum i wiarę, duszę rogatą, serce za ciasne, 

No i sumienie, jak to sumienie - niedoskonałe, za to własne. 

Z Tobą się zawsze jakoś dogadam, w smutku pocieszysz, w biedzie pomożesz, 

lecz ten naziemny Twój personel.... O, z personelem to już gorzej ! 

Swój święty nos pcha mi pod kołdrę, poucza, w duszy grzebać chce; 

Chyba dlatego tak nie lubię Twych urzędników, Panie B. 

Kiedy pomówić z Tobą muszę, robię to tak jak pewien mleczarz, 

A Ty nadstawiasz boże ucho i słuchasz mnie - i nie zaprzeczasz. 

Bo chcesz zrozumieć lęk człowieczy, nasze zmęczenie ponad siły 

I jesteś dla nas wielkoduszny, a dla mnie bywasz nawet miły. 

Więc się nie mieszaj, sługo boży, gdy z Twoim Panem mówić chcę; 

Nie potrzebuję pośredników w moich rozmowach z Panem B. 

Panie B., Panie B., Panie B. ! 

W departamencie spraw niebieskich 

Są moje akta personalne 

I każdy krok mój czujnie śledzą 

Anioły Twe, Panie B. 

Transcedentalne 

Lecz jeśli przed Tobą kiedyś stanę, sama chcę z życia się tłumaczyć, 

Proboszcz by nie dał rozgrzeszenia, a Ty zrozumiesz i przebaczysz. 

Więc póki żyję, myślę, czuję, niech ręka boska chroni mnie 

Przed pychą i nadgorliwością Twych urzędników, Panie B.