Pascha

Lucjan Rydel

Władimir Kalinin

Był wieczór Paschy; w milczeniu głębokim

Siedli napoju pożywać i jadła -

Wieczernik szarym napełniał się mrokiem;

Półjasność zmierzchu, mglista i wybladła

Na stół białymi zasłany rańtuchy

I na ich twarze łagodnie się kładła.

I cisza była; a w tej ciszy głuchej,

Przez kratę okna powiew coraz rzadszy

Gnał z pól zielonych wiośniane podmuchy.

Pośród rybitwów tych ubogich siadłszy

Chleb w obie ręce wziął i kielich wina.

I zadumany w twarze uczniów patrzy.

A w tych źrenicach Człowieczego Syna

Mistycznych brzasków grała jasność złota

i myśl ogromna jakaś - i jedyna....

Z ich oczu - serca patrzała prostota;

Pierwsi pić mieli z Kielicha Miłości,

Pierwsi pożywać mieli Chleb Żywota

 Iż byli, jako ptaki leśne - prości.